Mikao Usui
15/8/1865 – 9/3/1926

Η Θεραπευτική Τέχνη του Ρέικι θα είχε πιθανώς χαθεί, εάν δεν την ανακάλυπτε εκ νέου ο Δρ Mikao Usui, ένας άνθρωπος που αφοσιώθηκε ολόψυχα στην εφαρμογή αυτής της μεθόδου.
Γεννημένος στις 15 Αυγούστου 1865, στο χωριό «Taniai-mura» στην περιοχή Yamagata της περιφέρειας Gifu της Ιαπωνίας, ο Mikao Usui είχε αφιερώσει από μικρός τη ζωή του στην αυτοκυριαρχία.
Εξαιτίας της εκπαίδευσης και των επιχειρηματικών θέσεων που κατείχε πριν ακόμα ανακαλύψει το Ρέικι, εικάζεται ότι ο Δρ. Usui καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Κατά τα χρόνια της νεότητάς του είχε μελετήσει ιδιαίτερα το Kiko, την ιαπωνική εκδοχή του QiGong. Έκανε, λοιπόν, μία θεμελιώδη διαπίστωση: για να θεραπεύσει κάποιον άλλον, έπρεπε να εξαντλήσει ολόκληρη την ενέργεια που είχε ο ίδιος δημιουργήσει. Αυτή ακριβώς η διαπίστωση ήταν που – κατά τους ερευνητές – τον ώθησε να αναζητήσει κάποιον άλλο τρόπο για να πραγματοποιηθεί η θεραπεία.
Ήταν τον Μάρτιο του 1922, κατά τη διάρκεια μία τελετουργικής περιόδου νηστείας 21 ημερών στο όρος Kurama της Ιαπωνίας, που η αναζήτησή του ολοκληρώθηκε τελικά όταν ο Δρ. Usui ανακάλυψε ξανά το Ρέικι.
Κανείς δεν ξέρει από εξιστόρηση του ίδιου του Δρ. Usui τι ήταν αυτό που τον οδήγησε στο να διαλογιστεί στο όρος Κουράμα.  Έρευνες όμως των τελευταίων ετών δείχνουν ότι η αναζήτησή του αυτή συνδεόταν με κάποια επιτακτική ανάγκη επαναπροσδιορισμού της ζωής του η οποία, σε συνδυασμό με το στοιχείο της επίμονης Πνευματικής αναζήτησης που τον χαρακτήριζε, του δημιούργησε την ανάγκη να διαλογιστεί πάνω στο σκοπό της ζωής του.
Αφού ανακάλυψε ξανά το Ρέικι, μετακόμισε στο Τόκιο το 1922, όπου άνοιξε την πρώτη του κλινική και άρχισε αμέσως να πραγματοποιεί θεραπείες.  Εκείνη την εποχή υπήρχε ήδη μεγάλη φτώχεια και κατάθλιψη στην Ιαπωνία λόγω του συνεχιζόμενου πολέμου και ένα χρόνο αργότερα, το 1923, ο σεισμός στο Kanto άφησε περισσότερους από 140.000 νεκρούς, πολλούς άλλους άστεγους και άρρωστους και πάνω από τους μισούς με τα σπίτια τους κατεστραμμένα.
Όντας συμπονετικός και γεμάτος διάθεση να βοηθήσει, αφιερώθηκε στο να κάνει θεραπείες σε τραυματίες και άρρωστους.  Καθώς οι ανάγκες ήταν εξαιρετικά αυξημένες, αυτό ήταν ένα πραγματικά δύσκολο εγχείρημα. Έτσι άρχισε να διδάσκει και σε άλλους το Ρέικι, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο περισσότερους θεραπευτές ώστε να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις συνέπειες μιας τόσο μεγάλης καταστροφής.
Το 1925 η ζήτηση για Ρέικι είχε αυξηθεί τόσο που οδήγησε στην ίδρυση μιας μεγαλύτερης κλινικής στο Nakano, έξω από το Τόκιο της Ιαπωνίας, και η φήμη του ως θεραπευτής  εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα. Άρχισε, λοιπόν, να ταξιδεύει σε όλη την Ιαπωνία διδάσκοντας το Ρέικι και εκπαίδευσε περισσότερους από 2000 μαθητές σε όλα τα επίπεδα της μεθόδου κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών.
Ο Δρ. Usui πέθανε στις 9 Μαρτίου 1926 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στη Φουκουγιάμα. Ο Juzaburo Ushida, ένας από τους μαθητές που εκπαιδεύτηκε από τον Δρ. Usui στο επίπεδο Master/Teacher του Ρέικι, ανέλαβε την Προεδρία του εκπαιδευτικού Συλλόγου Usui Reiki Ryoho Gakkai που είχε δημιουργήσει
Όντας ακόμα εν ζωή, ο Δρ. Usui έλαβε το βραβείο Kun San To από την Ιαπωνική κυβέρνηση για την αφοσίωσή του στη βοήθεια του λαού της Ιαπωνίας.

CHUJIRO HAYASHI
15/9/1878 – 9/5/1940

 Ο Δρ Hayashi γεννήθηκε στο Τόκιο της Ιαπωνίας και ήταν έμπειρος Ναυτικός Ιατρός. Ξεκίνησε την εκπαίδευσή του με τον Mikao Usui το 1925 και - αντίθετα με ό,τι πιστεύουν πολλοί - δεν έγινε ο διάδοχος του Usui μετά το θάνατό του το 1926. Ωστόσο, ήταν ο Dr Usui που τον έπεισε να ανοίξει τη δική του κλινική και να θεραπεύσει ανθρώπους με το Ρέικι.
Ο Δρ Hayashi άφησε τον Εκπαιδευτικό Σύλλογο Usui Reiki Ryoho Gakkai μετά το θάνατο του Δρ. Usui και ονόμασε την κλινική του Hayashi Reiki Kenkyukai.  Διατηρούσε ιατρικά αρχεία όλων των ασθενών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία και ανέπτυξε μια συστηματική μέθοδο θέσεων των χεριών, προσαρμοσμένη σε κάθε ασθενή.  Ο Δρ Hayashi έκανε επίσης κάποιες αλλαγές στο αρχικό σύστημα θεραπείας Usui, μερικές από τις οποίες περιλάμβαναν πολλούς θεραπευτές που έκαναν θεραπεία ταυτόχρονα στον ασθενή (σε αντίθεση με το σύστημα Usui «Ένας ασθενής-ένας θεραπευτής»), ή τοποθετούσαν τον ασθενή ξαπλωμένο σε ένα τραπέζι θεραπείας (σε αντίθεση με τον Dr Usui που τους παρείχε θεραπεία καθώς εκείνοι κάθονταν σε καρέκλα).
Η ανάπτυξή που έφερε ο Δρ. Hayashi  στη θεραπεία Usui Reiki Ryoho (ή θεραπεία Ρέικι) έχει γίνει αυτό που η πλειοψηφία των Δασκάλων και των ασκούμενων του Ρέικι γνωρίζουν τώρα ως Usui Reiki.
Η Hawayo Takata ήταν μια γυναίκα που διαγνώστηκε με έναν απειλητικό για τη ζωή της όγκο και μια από τις ασθενείς του Δρ. Hayashi (και αργότερα η τελευταία που εκπαίδευσε στο επίπεδο Master/Teacher).  Σε αυτήν οφείλουμε τη διάδοση του Ρέικι στη Δύση.  Καθώς η ίδια ήταν από τη Χαβάη, ο Δρ Hayashi και η κόρη του ταξίδευαν εκεί για να διαδώσουν και να εδραιώσουν την τέχνη του Ρέικι, αλλά και για να βοηθήσουν την κυρία Takata να το καθιερώσει στη Δύση.
Λόγω αυτών των ταξιδιών στη Χαβάη και συγκεκριμένα το 1937 και το 1938 πριν από την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, ο Δρ Hayashi κλήθηκε από τον Ιαπωνικό Στρατό να παράσχει πληροφορίες σχετικά με αποθήκες και στρατιωτικούς στόχους των Αμερικάνων στη Χονολουλού.  Όταν ο Δρ. Hayashi αρνήθηκε να αποκαλύψει αυτές τις πληροφορίες, χαρακτηρίστηκε ως προδότης.
Κάτι τέτοιο βάσει του Ιαπωνικού κώδικα σήμαινε όχι μόνο φυλάκιση για τον ίδιο, αλλά - το κυριότερο - ατίμωση και για τους ανθρώπους που φέρουν το όνομά του, γεγονός που θα οδηγούσε στον εξοστρακισμό της οικογένειάς του από την Ιαπωνική κοινωνία. Πιστός στα ιδεώδη του, ο Δρ. Hayashi επέλεξε το seppuku (τελετουργική αυτοκτονία), την οποία και πραγματοποίησε ενώπιον της οικογένειάς του στις 11 Μαΐου 1940.  Η Hawayo Takata θα ήταν η τελευταία Δασκάλα που ο Δρ. Hayashi θα δίδασκε ποτέ.

Hawayo Takata
24/12/1900 – 11/12/1980

Η κυρία Takata (όπως την αποκαλούσαν όλοι) είναι εκείνη που έφερε το Usui Reiki στη Δύση. Γεννημένη από Ιάπωνες γονείς, η Takata μεγάλωσε στο νησί Kauai της Χαβάης. Ο  πατέρας της εργαζόταν σε χωράφια με ζαχαροκάλαμο. Μετά τη 2η ή την 3η τάξη άφησε το σχολείο για να εργαστεί κι εκείνη στις φυτείες. Φύση δραστήρια και ικανή, καθώς μεγάλωνε αναλάμβανε όλο και περισσότερες αρμοδιότητες στη δουλειά της ώσπου τελικά έγινε επικεφαλής του προσωπικού.
Σε ηλικία 17 ετών παντρεύτηκε τον Saichi Takata, τον λογιστή της φυτείας στην οποία εργαζόταν και απέκτησε δύο παιδιά.  Όταν ο σύζυγός της πέθανε τον Οκτώβριο του 1930 απέμεινε μόνη να φροντίζει τα παιδιά τους. Το γεγονός αυτό έφερε μεγάλο άγχος στη ζωή της, άγχος το οποίο γιγαντώθηκε ακόμα περισσότερο με τον θάνατο της αδερφής της.  Το αποτέλεσμα ήταν να αρρωστήσει βαριά. Καθώς ταξίδευε στην Ιαπωνία για να ενημερώσει τους γονείς της για το θάνατο της αδερφής της αλλά και αναζητώντας θεραπεία για τα δικά της προβλήματα υγείας, της παρουσίασαν τον Δρ Hayashi και τελικά τη θεραπεία που της έσωσε τη ζωή.
Έχοντας διαγνωστεί με όγκο και πέτρες στη χολή, αποφάσισε την τελευταία στιγμή να μην χειρουργηθεί και ρώτησε τον επικεφαλής χειρουργό για τις μη χειρουργικές εναλλακτικές που υπήρχαν. Τότε της δόθηκε η διεύθυνση της κλινικής του Δρ. Hayashi και μετά από τέσσερις μήνες κατά τους οποίους σε καθημερινή βάση λάμβανε θεραπείες Ρέικι από τον ίδιο και από τους θεραπευτές της κλινικής του, θεραπεύτηκε πλήρως.
Εντυπωσιασμένη από τα αποτελέσματα, θέλησε να μάθει και η ίδια αυτή τη μέθοδο θεραπείας ώστε να είναι σε θέση να υποστηρίζει τον εαυτό της και τα παιδιά της όταν πια θα επέστρεφε στην πατρίδα της.  Όπως διηγούνταν η ίδια, αρχικά της είπαν ότι το Ρέικι θεωρούνταν αποκλειστικά ιαπωνική υπόθεση, γι’ αυτό και δεν μπορούσε να διδαχθεί σε κάποιον που ζούσε εκτός χώρας.  Αυτό, ωστόσο, δεν την εμπόδισε (εξάλλου από μαρτυρίες πολλών μαθητών της γνωρίζουμε ότι η κυρία Takata ήταν μια πολύ δυναμική γυναίκα!). Αντί να πτοηθεί από την αρνητική απάντηση που έλαβε, αντιθέτως έγινε πολύ επίμονη και ζήτησε από τον επικεφαλής χειρουργό να πείσει τον Δρ. Hayashi να της επιτρέψει να γίνει μαθήτριά του.  Ο Hayashi κατάλαβε ότι η επιθυμία της ήταν βαθιά και ειλικρινής και δεδομένου ότι είχε ήδη εμπιστευτεί να διδάξει το Ρέικι σε μια γυναίκα (που δεν ήταν άλλη από την ίδια τη σύζυγό του), εξέτασε προσεκτικά τις δυνατότητες της μελλοντικής πορείας της μεθόδου και τελικά έκανε δεκτό το αίτημα της κυρίας Takata.
Η Takata έλαβε τον πρώτο της βαθμό στο Ρέικι την Άνοιξη του 1936 και σπούδασε για έναν ολόκληρο χρόνο με τον Δρ. Hayashi πριν πάρει το δεύτερο πτυχίο της.  Το 1937 επέστρεψε στη Χαβάη και δημιούργησε μια πολύ επιτυχημένη επιχείρηση, ενώ ο εξαιρετικά διορατικός Δρ Hayashi υποστήριζε έμπρακτα το όλο εγχείρημα της διάδοσης του Ρέικι εκτός Ιαπωνίας, πραγματοποιώντας ταξίδια στη Χαβάη.
Η κυρία Takata έλαβε το μεταπτυχιακό της (Reiki Master/Teacher) το Χειμώνα του 1938.  Ήταν η δέκατη Τρίτη Δασκάλα και έμελλε να είναι η τελευταία που θα δίδασκε ποτέ ο Hayashi. Πέθανε στις 11 Δεκεμβρίου 1980.

Phyllis Lei Furumoto
22/8/1948 – 31/3/2019

Η Phyllis Lei Furumoto γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1948 στο Ντάλας του Τέξας από μια ιαπωνική-αμερικανική οικογένεια. Μεγάλωσε στις ΗΠΑ και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο διδάσκοντας Ρέικι και υπηρετώντας την κοινότητα αυτής της μεθόδου.
Η Phyllis Furumoto ήταν όχι μόνο Δασκάλα του Ρέικι, αλλά Μεγάλη Δασκάλα (Grand Master – υπεύθυνη της Γενεαλογικής γραμμής) και συνέβαλλε δραστικά στην παγκόσμια διάδοση του Ρέικι, καθώς κάτι τέτοιο το ευνοούσαν και οι εποχές.
Η Phyllis έμαθε Ρέικι από τη γιαγιά της, Hawayo Takata, η οποία δίδαξε αυτή την ιαπωνική θεραπευτική πρακτική στη Χαβάη, τις ηπειρωτικές ΗΠΑ, το Πουέρτο Ρίκο και τον Καναδά. Γιαγιά και εγγονή ταξίδευαν μαζί και δίδασκαν το Ρέικι στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Μετά το θάνατο της Hawayo Takata, μια ομάδα Δασκάλων συγκεντρώθηκε στη Χαβάη και δημιούργησαν μια συγγενική κοινότητα: ανθρώπους που κατανοούσαν και μοιράζονταν την πορεία και την αφοσίωσή τους στο Ρέικι.  Κατά τη συγκέντρωση αυτή, οι Δάσκαλοι μέσα σε μία εβδομάδα είχαν αναγνωρίσει στο πρόσωπο της Phyllis τη διάδοχο της Hawayo Takata.
Όταν η ομάδα των Δασκάλων συναντήθηκε ξανά, ίδρυσε τη «Συμμαχία Ρέικι» (“Reiki Alliance”): μια διεθνή κοινότητα Δασκάλων Ρέικι που εξασκούν και διδάσκουν τη θεραπευτική τέχνη, αφιερωμένοι στη συνέχιση της πρακτικής που είχαν διδάξει οι 3 προηγούμενοι Μεγάλοι Δάσκαλοι.  Ο σκοπός της «Συμμαχίας Ρέικι» ήταν επίσης η αλληλοϋποστήριξη των Δασκάλων Ρέικι και η εφαρμογή του Usui Shiki Ryoho, ως τρόπος ζωής σε προσωπικό επίπεδο, στην κοινότητά τους και στον κόσμο.
Στο κλείσιμο του συνεδρίου της Ισπανίας το 1992, η Συμμαχία ζήτησε επίσημα από τη Phyllis να ορίσει το Σύστημα Φυσικής Θεραπείας Usui, όπως ονομαζόταν τότε ο Usui Shiki Ryoho.  Μαζί με τον Paul David Mitchell (που μαθήτευσε δίπλα στη Hawayo Takata), αποσαφήνισε τη μορφή της πρακτικής μέσω των Εννέα Στοιχείων και διατύπωσε/συμπύκνωσε τη φιλοσοφία και την κατανόηση του συστήματος στις Τέσσερις Όψεις.
Η Phyllis είχε τη μοναδική ικανότητα να βλέπει τις δυνατότητες του καθενός και προσκαλούσε τους μαθητές, τους φίλους και τους συναδέλφους της να συνειδητοποιήσουν τις δικές τους δυνατότητες. Συχνά έλεγε ότι «το Ρέικι είναι μια συνεργασία» και ενσάρκωσε αυτή την ιδέα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της.  Ενθάρρυνε τους ανθρώπους να βρουν αυτή τη συνεργασία μέσα στη δική τους ζωή.  Ως γυναίκα με βαθιά πεποίθηση και πνευματική βάση, έζησε τη ζωή της αυθεντικά, και στην πορεία συχνά έσπρωχνε τα όρια των ανθρώπων και τους έδινε την ευκαιρία για βαθιά αυτοεξέταση.
«Το Ρέικι έρχεται πρώτο!»   Αυτά τα λόγια της Hawayo Takata ήταν οδηγός και πυξίδα στη ζωή της Phyllis. Το Ρέικι όντως ήρθε πρώτο και τη στήριξε στο άφθονο σύμπαν που μοιραζόταν τόσο γενναιόδωρα με άλλους.  Ήταν μια αυστηρή Δασκάλα, αλλά είχε μια τρυφερή ψυχή που άνοιγε στους άλλους και τους πρόσφερε το δώρο μιας σπάνιας οπτικής για τους ανθρώπους και μιας ιδιαίτερης ικανότητας να τους αφουγκράζεται, δεξιότητες που πολύ λίγοι άλλοι διαθέτουν.  Δίδαξε το Ρέικι ως γέφυρα για τη σύνδεση πολιτισμών. Η Phyllis είχε πολλές ιδέες και ήταν πρόθυμη να μάθει νέα πράγματα, να δοκιμάσει έννοιες και να τις ενσωματώσει σε μια βαθύτερη κατανόηση του Ρέικι.
Η Phyllis Lei Furumoto έφυγε από την επίγεια ζωή της στο Green Valley της Αριζόνα στις 31 Μαρτίου 2019.   Δύο εβδομάδες πριν, είχε αναγνωρίσει τον Johannes Reindl ως διάδοχό της. Η Phyllis Lei Furumoto άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στον κόσμο και στην καρδιά πολλών μαθητών, φίλων και συναδέλφων του Ρέικι.

Johannes Reindl

Ο Johannes Reindl, συνεχίζει το εμπνευσμένο έργο της Ph. Furumoto.  Ζει στην Αυστρία, έμαθε Ρέικι το 1995 και γνώρισε τη Phyllis στη Γερμανία το 2001. Τελικά έγινε μαθητής της Phyllis και ξεκίνησε από αυτήν ως μάστερ στην Ιαπωνία το 2017.
 "Οι διδασκαλίες που έλαβα από τη Phyllis Furumoto στην εκπαίδευσή μου ως δάσκαλος δεν περιλάμβαναν ποτέ μια συζήτηση ή μια διδασκαλία εξ αποστάσεως. Πάντα ήταν πολύ ξεκάθαρο ότι η μύηση είναι το τελετουργικό που ασκείται από τους δασκάλους στη φυσική παρουσία του μαθητή.  Προσωπικά ξεκινάω τέσσερις συνεχόμενες ημέρες για τον πρώτο βαθμό, μια μύηση για το δεύτερο πτυχίο και μια μύηση για τους μεταπτυχιακούς. Ως διάδοχός της Phyllis Furumoto, τιμώ και εφαρμόζω την πρακτική όπως ακριβώς μου μεταλαμπαδεύτηκε από τη Δασκάλα μου.  Δεν πραγματοποιώ μεταβολές.  Συνεχίζω να διδάσκω μαθήματα και να μυώ μαθητές αποκλειστικά και μόνο στη φυσική τους παρουσία».